Back to schools~

Αύριο 12 Σεπτεμβρίου 2011, θα πάμε σχολείο μετά από 3 μήνες ξεγνοιασιάς!
Ένα καλοκαίρι το οποίο ήταν για μένα το καλυτερότερο ever! Βόλτες, καλή παρέα, μπανάκια κ πολλά γέλια! Δεν ξέρω πως κατάφερα κ απομακρύνθηκα από μερικά άτομα αλλά πιστεύω πως μπορώ να επανορθώσω! Θα δείξει...

Τέλος λοιπόν οι βόλτες κάθε μέρα...τέλος τα ξενύχτια....τέλος οι ημέρες ξεγνοιασιάς!-.-
Τώρα αρχίζουν τα διαβάσματα, τα φροντιστήρια, τα σχολεία...δεν πειράζει που δεν θα έχουμε βιβλία...για εμάς το έκαναν βρε παιδιά να μη κουράζετε ο ώμος μας να τα κουβαλάμε όλη μέρα κάθε μέρα ;) Είναι μία θετική πλευρά...Η άλλη πλευρά είναι πως είναι τόσο ξεφτίλες που ούτε την παιδία δεν σκέφτονται! Μην το ψάχνεις τελειωμένη υπόθεση!





ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Κ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ!  
*οσο μπορούμε δηλαδη!

Καλή συνέχεια της ημέρας φάτσες!

*KaL

LOST~

Δεν θα μιλήσω για τη γνωστή σειρά που (σχεδόν) όλοι γνωρίζουμε, χαμένη σε νησί από αεροπλανικό δυστύχημα κ έτσι. Μπορεί να είμαι χαμένη αλλά όχι σε νησί. Είμαι σ' έναν τόπο που μοιάζει με νησί. Ο λεγόμενος κόσμος μου! Εκεί (ευτυχώς) υπάρχουν μόνο αυτοί που θέλω εγώ. Οι φίλοι που θέλουν να είναι μαζί μου γιατί περνάμε καλά κ όχι απλά από συμφέρον. Άτομα που χωρίς αυτά η ζωή θα ήταν σκατά. Υπάρχει το χωριό μου που εκεί πηγαίνω κ πραγματικά χάνομαι. . . .! Μέσα στη φύση με καλή παρέα κ μουσικούλα, να καθόμαστε μέχρι τις 3 έξω για να λέμε βλακείες κ να θέλουμε να δούμε το ξημέρωμα(πράγμα που το καταφέραμε) αλλά να έχουμε τις γιαγιάδες να φωνάζουν ότι είναι αργά. Να καθόμαστε με τη Σοφ κ την Κατερ κ να λέμε όοοοοοο,τι έχει γίνει από το προηγούμενο καλοκαίρι μέχρι τώρα κ να μην έχουμε τελειωμό! Είναι δυο άτομα στη ζωή μου που πραγματικά τα χρειάζομαι! Έχω κάπου να μιλάω κ να με καταλαβαίνουν =) Σ' αυτόν τον μικρό κόσμο όμως υπάρχουν κ συναισθήματα όπως η αγάπη, η χαρά, η ελπίδα κ άλλα που θέλει αρκετό χρόνο για να τα γράψω....Υπάρχουν κ σκέψεις, ποιος άνθρωπος άλλωστε δεν κάνει σκέψεις? Σκέψεις καλές, κακιές, πονηρές, αθώες, ανήσυχες. Σκέψεις που ορισμένες φορές δεν μ' αφήνουν να ησυχάσω!Αλλά δεν μπορώ κ να τις αποφύγω ή μάλλον...δεν θέλω. Υπάρχουν τα όνειρααα! Οοοο ναιιιι! Όνειρα για το μέλλον. Πως θα είναι το αύριο, το μεθαύριο, ο επόμενος μήνας....πως θα είμαι σε 2-3 χρόνια κ ΠΟΥ θα είμαι. Υπάρχει εκείνος. Ο μόνος που έχω πλέον...Να με ακούει, να με προσέχει, να ανησυχεί για μένα, να μου γκρινιάζει, να μ' αγαπάει. Υπάρχει η ΧΡΙ ΜΟΥ! Η ηρωίδα μου που μπορεί να την χάνω από προσώπου γης αλλά δεν φεύγει ποτέ από την καρδιά μου! Υπάρχουν τα ξαδέρφιαααα! Η Ευαγγελία κ ο Γιώργος που τους αγαπώ τόσο κ μου λείπουν πολυυυ! Υπάρχει ακόμα ένα κορίτσι που εξαφανίζεται σιγά - σιγά κάτι σαν "fade" του picnic που έχει περάσει το 50% . Δυστυχώς. Υπάρχουν ακόμα λουλούδια, μουσική, βροχή(γιατί μ'αρέσει όταν βρέχει), λούτρινα κουκλάκια, καρδούλες, μπισκότα, γλυκά, σοκολάτες.......(...)
Μέσα σ' αυτόν τον κόσμο λοιπόν η *KaL είναι χαμένη....επικοινωνία με το περιβάλλον δεν υπάρχει. Έχει κοπεί η γραμμή...

 

*KaL