Πάμε μια βόλτα στην Αθήνα;

Ήρθε λοιπόν η τρίτη λυκείου και ο μοναδικός στόχος για μένα είναι να φύγω από σπίτι για να σπουδάσω μακρυά. Κάπου αλλού. Δεν με ένοιαζε τόσο ο προορισμός, όσο το ότι θα φύγω. Για καλή μου τύχη, ό,τι σχολή υπάρχει στη πόλη που μεγάλωσα δεν με ενδιέφερε. Έφτασε λοιπόν η μέρα που θα έβγαιναν τα αποτελέσματα. Ο δρόμος για το σχολείο ήταν ατελείωτος. Φτάνοντας εκεί είδα ένα αριθμό που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ: 16.386. Ένα νούμερο που μου έδινε το εισιτήριο να φύγω για άλλα μέρη, το εισιτήριο με το οποίο θα ξεκινήσει η φοιτητική μου ζωή. Μετά από πολλή συζήτηση με τους γονείς καταλήξαμε σε 2 επιλογές: Αθήνα ή Ρέθυμνο. Προσωπικά όπου και να πήγαινα δεν με ενδιέφερε και τόσο. Το θέμα μου ήταν ότι θα έφευγα! Οι πόλεις μπήκαν με τη σειρά στο μηχανογραφικό. Πρώτα η Αθήνα και μετά το Ρέθυμνο. Όταν έφτασε η μέρα να βγουν οι βάσεις τα συναισθήματα ήταν απερίγραπτα. Όταν είδα το "Αθήνα" δίπλα από το όνομα μου τρελάθηκα! Ήθελα να βγω και να το φωνάξω παντού!!
Ο πρώτος χρόνος γεμάτος τρέλες, γνωριμίες και ανακαλύψεις. Το θέμα που αντιμετώπισα έντονα ήταν, όταν γύριζα στα πάτρια εδάφη για διακοπές, όλοι μου έλεγαν "Ζούγκλα η Αθήνα ε;". Όχι ρε φίλε δεν είναι ζούγκλα επειδή το λέει μια παραλληλόγραμμη μαλακία που έχεις όλη μέρα ανοιχτή στο σπίτι και δε λες να την κλείσεις. Για ένα φοιτητή είναι ότι καλύτερο μπορεί να του συμβεί. Σου παρέχει πράγματα, ευκαιρίες και εμπειρίες που ένα παιδί από επαρχεία ποτέ δεν θα είχε την ευκαιρία να τα ζήσει. Σε κάθε γωνιά υπάρχει κάτι διαφορετικό να ανακαλύψεις. Κάθε περιοχή της Αθήνας έχει κάτι όμορφο να σου δείξει, κάτι δικό της, κάτι που την κάνει να την ξεχωρίζεις από τις άλλες. Ως Αθήνα έχει μαγικά μέρη να πας. Μέρη για όλα τα γούστα. Μέρη που ίσως δεν υπάρχουν αλλού στην Ελλάδα.  Ναι, δεν είναι όλα ρόδινα. Γιατί που είναι άλλωστε; Συμβαίνουν περίεργα πράγματα, ασυνήθιστα, αλλά μαθαίνεις. Μαθαίνεις να ζυγίζεις καταστάσεις, μαθαίνεις να προσέχεις τον εαυτό σου. Ξέρεις που να πηγαίνεις και που όχι. Παντού υπάρχουν μέρει που πρέπει να αποφεύγεις ώστε να μη προκαλέσεις την τύχη σου, απλά η Αθήνα, ως μεγαλύτερη, έχει περισσότερα τέτοια μέρη από άλλες μικρότερες πόλεις.
Όταν λοιπόν συναντάτε ένα φοιτητή που σπουδάζει στην Αθήνα και είναι από επαρχία, δεν χρειάζεται να του τονίζετε ότι η Αθήνα είναι ζούγκλα και επικίνδυνη. Το ξέρει. Απλά δεν τον ενδιαφέρει αυτή η πλευρά της. Αναζητά την άλλη πλευρά. Την όμορφη. Την μαγική. Τη πλευρά που κάνει την Αθήνα διαφορετική και που του προσφέρει πολλά πράγματα που θα του μείνουν αξέχαστα.

βραχάκια ^^

Τα βραχάκια είναι ένα μέρος κάτω από την ακρόπολη όπου μπορείς να δεις όλη την Αθήνα. Η μαγεία σ αυτό το μέρος είναι όταν ο ήλιος αποχαιρετά την Αθήνα.

Πίστεψε σε εσένα!

Κανείς δεν θα το κάνει, αν δεν κάνεις εσύ την αρχή!

Καληνύχτα φάτσες.

magicFairy*

Στροφές και επιστροφές

Μετά από 2 μιση και βάλε χρόνια έχω την ανάγκη να γράψω. Να γράψω, να  γράψω, να γράψω. Να εκφραστώ ελεύθερα χωρίς να σκέφτομαι ότι μιλάω σε κάποιον έτσι ώστε να προσέχω πως θα μιλήσω και τι θα πω. Έχουν αλλάξει τόσα πολλά  πράγματα αυτά τα 2μιση χρόνια. Έχω αλλάξει τόσο πολύ εγώ.....
Για αρχή, ένα όνειρο που είχα από μικρή, από πολύ μικρή, πραγματοποιήθηκε. Σπουδάζω σε άλλη πόλη! Βρίσκομαι λοιπόν στη Αθήνα!! 18 χρονών κοριτσάκι βρέθηκα μόνη μου σε μία τόσο μεγάλη πόλη. Από μικρή που με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω, τι ήθελα να σπουδάσω, έλεγα μακρυά από το σπίτι να είναι κ ότι να ναι! Συνέχεια η μαμά μου έλεγε να μη το λέω αυτό γιατί είναι σαν να με πιέζουν σαν γονείς, σαν να με έχουν φυλακισμένη κ θέλω να απελευθερωθώ. Όχι φυσικά. Μπορεί ο μπαμπάς να ήταν λίγο αυστηρός, αλλά όλα ήταν μια χαρά. Απλά ήθελα να ζω μόνη μου. Να έχω ευθύνες, να έχω υποχρεώσεις, να είμαι ανεξάρτητη. Να μη δίνω λογαριασμό σε κανένα για τίποτα. να πηγαίνω όπου θέλω και να γυρίζω ότι ώρα θέλω. Να κοιμάμαι ότι ώρα θέλω, να ξυπνάω ότι ώρα θέλω, να τρώω ότι θέλω ότι ώρα θέλω. Να έχω ένα σπίτι μόνη μου, να το καθαρίζω και να το λερώνω εγώ. Να μαγειρεύω όπως θέλω. Να έρχονται φίλοι μου και καθόμαστε μέχρι το πρωί κάνοντας βλακείες. Να έρχεται το αγόρι μου και να μένουμε μαζί. Να κάνουμε ότι θέλουμε και να μη δίνουμε λογαριασμό σε κανένα. Να, να, να.... Μπορώ να λέω άπειρα!!! Αυτό ήθελα από μικρή και το κάνω. Είμαι δεύτερο έτος, το οποίο τελειώνει τώρα, και δε χορταίνω με τίποτα!! Κάνω αυτό που ήθελα από μικρή και είμαι τόσο χαρούμενη.
Έχω μάθει τόσα πολλά τώρα που ζω μόνη μου...έχω μάθει εμένα! Έχω μάθει να με προσέχω περισσότερο από τον καθένα. Μάλλον έπρεπε να φύγω μακρυά από όλους και από όλα για να καταλάβω ότι ο εαυτός μου είναι σημαντικότερος από όλους. Μέχρι τότε πρόσεχα περισσότερο άλλα πράγματα, άλλα άτομα, που πίστευα ότι άξιζαν αυτή τη προσοχή...μέχρι που μου απέδειξαν ακριβώς το αντίθετο. Αργά, αλλά το κατάλαβα. Τώρα πια κοιτάω μόνο εμένα. Εγώ να είμαι καλά και χαρούμενη μ αυτά που κάνω, οι υπόλοιποι δε με νοιάζουν κ τόσο. Σ αυτή τη ζωή ότι δίνεις παίρνεις. Δεν είναι εποχή για σπατάλες. Πρέπει να προσέχεις τι δίνεις κ που...μπορεί αργότερα να μην έχεις να δώσεις τίποτα. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό αλλά δεν είναι έτσι. Είμαι και θα είμαι πάντα εκεί για τους φίλους μου και την οικογένειά μου, αλλά δεν πρόκειται να αφήσω τίποτα και κανένα να με βλάψει, να με στεναχωρήσει, να με εκμεταλλευτεί. Όχι! Θα είμαι πάντα εδώ να βοηθήσω, να συμβουλέψω, να αγκαλιάσω, να παρηγορήσω. Δεν θα κάτσω όμως και να με γαμ**εις κιόλας. Αυτά πάπαλα.
Ξέρετε κάτι? Ζούμε μόνο μια φορά. Πρέπει λοιπόν να το απολαύσουμε όπως μπορούμε κ με ότι έχουμε. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. 


Σκάσε ένα χαμόγελο και σκέψου θετικά.

Οτιδήποτε αποφασίζεις να κάνεις, να είσαι σίγουρος ότι θα σε κάνει χαρούμενο!

Θα ξανάρθω!

magicFairy^