 |
| ψιχαλίζει :) ♥ |
Επιτέλους κυρίες και κύριοι! Χειμωνιάζει! Οοοοο ναι. Δύο συνεχόμενες μέρες βρέχει. Λατρεύω αυτόν τον καιρό. Είναι υπέροχο να χώνεσαι στην αγκαλιά κάποιου για να μην κρυώνεις και ειδικά εκείνου, να ακούς τον ήχο που κάνει η βροχή, να πίνεις ζεστή σοκολάτα ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική και χαζεύοντας τον έξω κόσμο πάνω από το καλοριφέρ, να κουκουλώνεσαι με το πάπλωμα και να ονειρεύεσαι, να μένεις ξύπνια διότι δεν μπορείς να κοιμηθείς λόγο των αστραπών και των βροντών, να γίνεσαι παπάκι από το νερό της βροχής, να ζωγραφίζεις καρδούλες στην υγρασία πάνω στο τζάμι, να περπατάς μέσα στη βροχή με ή χωρίς ομπρέλα και να το τραγουδάς "I'm singing in the rain".
 |
| Βρεγμένα τριφύλλια ♥ |
Πόσο αγαπώ την βροχή? Πόσο? Έβρεχε και ενώ όλοι ήταν κάτω από το υπόστεγο, εγώ καθόμουν στη μέση μέση και απολάμβανα την βροχή. Δεν με ένοιαζε που με έδειχναν και με έλεγαν τρελλή, δεν με ένοιαζε που μου φώναζαν "Τι κάνεις εκεί παιδάκι μου?", δεν με ένοιαζε αν χαλούσαν τα μαλλιά μου. Ήθελα μόνο να νιώσω τις σταγόνες να πέφτουν στο πρόσωπό μου. Ήταν τόσο όμορφα. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που το είχα ξανακάνει. Και μετά? Στη αγκαλιά σου. Στην αγκαλιά σου που είναι τόσο ζεστή.
Επόμενη μέρα ξεκινάω με ζέστη από το σπίτι και φτάνω στο μάθημα χορού παπάκι. Πώς το κατάφερα ε? Πηγαίνοντας με τα πόδια, 10 λεπτά πριν φτάσω στο χορό ξεκίνησε να βρέχει. Το αποτέλεσμα ήταν φοβερό. Βρεγμένη φόρμα, βρεγμένο φούτερ, τραγικό. Μετά το μάθημα περίμενα το λεωφορείο σε μια γωνιά διότι μπροστά στη στάση υπήρχε μια λίμνη από νερό και κάθε αυτοκίνητο που περνούσε με έκανε λούτσα. Προσεχτικοί οδηγοί! Μ' άρεσε όμως :) Έβλεπα το κυκλοφοριακό κομφούζιο που επικρατούσε και μου ερχόταν να σκάσω στα γέλια. Εκνευρισμένοι οδηγοί που δεν ήξεραν που να πάνε. Χάζευα τα παιδάκια που έκαναν ότι έκανα κ εγώ μικρή, και που συνεχίζω να κάνω ακόμα και τώρα, να σκουπίζουν την υγρασία από το τζάμι του αυτοκινήτου για να βλέπουν έξω. Είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Πραγματικά! Ο ουρανός άλλαζε κάθε λίγο και λιγάκι χρώμα. Αστραπές και βροντές έδιναν τον δικό τους ρυθμό. Η βροχή πότε άρχιζε και
 |
| το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ από το παράθυρο μας. |
έβρεχε με μανία και πότε σταματούσε μέχρι που....το μάτι μου παρατηρεί μια ηλιαχτίδα που ξεπροβάλει μέσα από τον σκούρο χρώμα του ουρανού. Ήταν λες και βρισκόσουν σε ένα κατασκότεινο τούνελ και κάποια στιγμή βλέπεις μία ακτίνα φωτός που σε βοηθάει να βρεις την έξοδο. Την παρατηρούσα και περίμενα να φύγει πάλι....μα δες! Εκτός από την ηλιαχτίδα υπάρχει κ μια πολύχρωμη γραμμή στον ουρανό! Οοο το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ!♥ Δεν ξεχώριζε πολύ, όμως ήταν μαγευτικό. Αυτή η απέραντη γραμμή με τα τόσα όμορφα χρώματα που δίνει χρώμα στο σκούρο γκι ουρανό και που μόλις το βλέπεις χαμογελάς. Μετά από κάθε βροχή, βγαίνει το ουράνιο τόξο. :) Να το θυμάσαι αυτό.
Να χειμωνιάσει λιγάκι ακόμα...να βάλω το αγαπημένο μου σκουφάκι και το κασκόλ και τα γάντια. Να βραχώ ξανά! Να ξαναβγεί το ουράνιο τόξο. Να με ξαναπάρεις αγκαλιά. Αχ ♥
* Περιμένοντας την επόμενη βροχή και την επόμενη αγκαλιά....
#42 ημέρες για τα Χριστούγεννα ♥ #
Να απολαμβλάνεις την κάθε στιγμή.
Καληνύχτα φάτσα που διαβάζεις :)
*KaL
