Its Christmas! :)

Είχα ξεκινήσει να γράφω το άρθρο μου αλλά έκανα μια βλακεία και τσουπ εξαφανίστηκε!
Βρήκα και πάλι χρόνο και ξεκινάω το γράψιμο!

Θεωρώ τα Χριστούγεννα την πιο ομορφότερη γιορτή του χρόνου!
Κάνοντας μία βόλτα βλέπεις σε κάθε γωνιά της πόλης φωτάκια να αναβοσβήνουν ρυθμικά, χιονάνθρωπους με τόσα χρώματα και αστεράκια και δεντράκια και Άγιους Βασίληδες. Φυσικά και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχει μόνο ένας Άγιος Βασίλης! Βλέπεις παιδάκια να σέρνουν τους γονείς προσπαθώντας να αγοράσουν δώρα ή και το αντίθετο. Ζευγαράκια να περπατάνε αγκαλιά και να κάνουν σχέδια για το μέλλον. Αν περνάς από γειτονιά σίγουρα μυρίζεις τα μελομακάρονα ή τους κουραμπιέδες που μόλις βγήκαν από το φούρνο! Την παραμονή των Χριστουγέννων βλέπεις ένα σωρό παιδάκια στο δρόμο με σκουφάκια και τριγωνάκια να πηγαίνουν από δω και από κει λέγοντας το γνωστό σε όλους μας <<Να τα πούμε?>>. Κάτι όμως που συναντάς τα Χριστούγεννα εκτός από όλα αυτά είναι τα χαμόγελα! Χαμόγελα παντού! Εδώ, εκεί, ΠΑΝΤΟΥ! Αυτό είναι το πιο καλυτερότερο πράγμα που βλέπεις μέσα στις γιορτές! Ένα χαμόγελο είναι το καλύτερο δώρο που μπορώ να πάρω κ πιστεύω όχι μόνο εγώ! Τι αξία έχουν μερικά ευρώ τυλιγμένα σ' ένα χαρτί κ βαλμένα μέσα σ μια τσάντα, μπροστά σ' ένα υπέροχο χαμόγελο κ στην αγάπη που μπορείς να δώσει? Πείτε με τσιγούνα δεν με νοιάζει :Ρ Η αγάπη και τα χαμόγελα είναι τα ακριβότερα δώρα που μπορείς να πάρεις και να δώσεις!
Εκτός όμως από χαρά, δώρα, στολισμούς κλπ, για πολλούς ανθρώπους η χριστουγεννιάτικη περίοδος είναι μια περίοδος αυτοκριτικής, αξιολόγησης του εαυτού και του τι έχει κάνει κανείς, σκέψεις για περασμένα λάθη και χαμένες ευκαιρίες και άγχος για ένα αβέβαιο μέλλον. Αυτό πολλές φορές προκαλεί κατάθλιψη.
Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία :) Ελπίζω και εσύ φάτσα!
Τι άλλο μπορεί να πει κανείς για τα Χριστούγεννα? Απλά είναι υπέροχα και τα λατρεύω!


Εεεεει φάτσα η αγάπη που σου έχει κάποιος δεν φαίνεται από το αν σου κάνει δώρο τα Χριστούγεννα ή όχι. Ή από το πόσο ακριβό είναι το δώρο που θα σου πάρει. Να το θυμάσαι αυτό!

Ίσως αυτά τα Χριστούγεννα να μην είναι τα ομορφότερα για πολλούς από εμάς αλλά ας προσπαθήσουμε εμείς να τα κάνουμε καλύτερα. Μπορούμε! :)


Ελπίζω να προλάβω να γράψω άλλο ένα άρθρο πριν μπει ο καινούριος χρόνος...έχω να πω κάτι ακόμα :)

again! :)

Κάτι απο Κρήτη:

Δέντρο Χριστουγεννιάτικο

μ' ευχές έχω στολίσει,

ο νέος χρόνος που θα 'ρθει

χαρές να σε γεμίσει.

Λίγο καθυστερημένα το άρθρο αλλά κάλλιω αργά παρά ποτέ! :)

ΥΓ. Αυτοί οι υπερθετικοί είναι επίτηδες μην με περάσετε για αγράμματη :Ρ

Να χαμογελάτε φάτσες!

*KaL

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.

 Ανάμεσα μας βρίσκονται πολλοί που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV(AIDS). Πολλοί που στάθηκαν άτυχοι, επειδή δεν γνώριζαν. Ζουν ανάμεσά μας αλλά είναι ουσιαστικά μόνοι τους αντιμέτωποι μ' ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου.

Σε όλους αυτούς χρωστάμε. Εξαιτίας τους σήμερα γνωρίζουμε, έχουμε κινητοποιηθεί και μπορούμε να προστατεύσουμε όσους αγαπάμε.

Σε όλους αυτούς πρέπει να συμπαρασταθούμε, να βοηθήσουμε στον καθημερινό τους αγώνα, να απαλύνουμε τη μοναξιά τους. 


Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 33,4 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ζουν με τον H.I.V., ενώ η υποσαχάρια Αφρικής παραμένει η περιοχή που έχει πληγεί περισσότερο από τον ιό.


http://www.youtube.com/watch?v=tc3l1hcVKlM  Down Town: Αγώνας κατά του AIDS (2009). Είναι υπέροχο! :)


http://www.youtube.com/watch?v=pCl29fYUWis ;) 





Υ.Γ. Ένα τεράστιο συγνώμη που έχω χαθεί! =/

Καλό μήνα φάτσες!

*KaL

Μπαίνει χειμώνας =)

ψιχαλίζει :) ♥

Επιτέλους κυρίες και κύριοι! Χειμωνιάζει! Οοοοο ναι. Δύο συνεχόμενες μέρες βρέχει. Λατρεύω αυτόν τον καιρό. Είναι υπέροχο να χώνεσαι στην αγκαλιά κάποιου για να μην κρυώνεις και ειδικά εκείνου, να ακούς τον ήχο που κάνει η βροχή, να πίνεις ζεστή σοκολάτα ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική και χαζεύοντας τον έξω κόσμο πάνω από το καλοριφέρ, να κουκουλώνεσαι με το πάπλωμα και να ονειρεύεσαι, να μένεις ξύπνια διότι δεν μπορείς να κοιμηθείς λόγο των αστραπών και των βροντών, να γίνεσαι παπάκι από το νερό της βροχής, να ζωγραφίζεις καρδούλες στην υγρασία πάνω στο τζάμι, να περπατάς μέσα στη βροχή με ή χωρίς ομπρέλα και να το τραγουδάς "I'm singing in the rain". 

Βρεγμένα τριφύλλια ♥

Πόσο αγαπώ την βροχή? Πόσο? Έβρεχε και ενώ όλοι ήταν κάτω από το υπόστεγο, εγώ καθόμουν στη μέση μέση και απολάμβανα την βροχή. Δεν με ένοιαζε που με έδειχναν και με έλεγαν τρελλή, δεν με ένοιαζε που μου φώναζαν "Τι κάνεις εκεί παιδάκι μου?", δεν με ένοιαζε αν χαλούσαν τα μαλλιά μου. Ήθελα μόνο να νιώσω τις σταγόνες να πέφτουν στο πρόσωπό μου. Ήταν τόσο όμορφα. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που το είχα ξανακάνει. Και μετά? Στη αγκαλιά σου. Στην αγκαλιά σου που είναι τόσο ζεστή.

Επόμενη μέρα ξεκινάω με ζέστη από το σπίτι και φτάνω στο μάθημα χορού παπάκι. Πώς το κατάφερα ε? Πηγαίνοντας με τα πόδια, 10 λεπτά πριν φτάσω στο χορό ξεκίνησε να βρέχει. Το αποτέλεσμα ήταν φοβερό. Βρεγμένη φόρμα, βρεγμένο φούτερ, τραγικό. Μετά το μάθημα περίμενα το λεωφορείο σε μια γωνιά διότι μπροστά στη στάση υπήρχε μια λίμνη από νερό και κάθε αυτοκίνητο που περνούσε με έκανε λούτσα. Προσεχτικοί οδηγοί! Μ' άρεσε όμως :) Έβλεπα το κυκλοφοριακό κομφούζιο που επικρατούσε και μου ερχόταν να σκάσω στα γέλια. Εκνευρισμένοι οδηγοί που δεν ήξεραν που να πάνε. Χάζευα τα παιδάκια που έκαναν ότι έκανα κ εγώ μικρή, και που συνεχίζω να κάνω ακόμα και τώρα, να σκουπίζουν την υγρασία από το τζάμι του αυτοκινήτου για να βλέπουν έξω. Είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Πραγματικά! Ο ουρανός άλλαζε κάθε λίγο και λιγάκι χρώμα. Αστραπές και βροντές έδιναν τον δικό τους ρυθμό. Η βροχή πότε άρχιζε και 

το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ  από το παράθυρο μας.

έβρεχε με μανία και πότε σταματούσε μέχρι που....το μάτι μου παρατηρεί μια ηλιαχτίδα που ξεπροβάλει μέσα από τον σκούρο χρώμα του ουρανού. Ήταν λες και βρισκόσουν σε ένα κατασκότεινο τούνελ και κάποια στιγμή βλέπεις μία ακτίνα φωτός που σε βοηθάει να βρεις την έξοδο. Την παρατηρούσα και περίμενα να φύγει πάλι....μα δες! Εκτός από την ηλιαχτίδα υπάρχει κ μια πολύχρωμη γραμμή στον ουρανό! Οοο το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ!♥ Δεν ξεχώριζε πολύ, όμως ήταν μαγευτικό. Αυτή η απέραντη γραμμή με τα τόσα όμορφα χρώματα που δίνει χρώμα στο σκούρο γκι ουρανό και  που μόλις το βλέπεις χαμογελάς. Μετά από κάθε βροχή, βγαίνει το ουράνιο τόξο. :) Να το θυμάσαι αυτό.
Να χειμωνιάσει λιγάκι ακόμα...να βάλω το αγαπημένο μου σκουφάκι και το κασκόλ και τα γάντια. Να βραχώ ξανά! Να ξαναβγεί το ουράνιο τόξο. Να με ξαναπάρεις αγκαλιά. Αχ ♥

Ωραίο ;) 

* Περιμένοντας την επόμενη βροχή και την επόμενη αγκαλιά....

#42 ημέρες για τα Χριστούγεννα ♥ #

 Να απολαμβλάνεις την κάθε στιγμή.

Καληνύχτα φάτσα που διαβάζεις :)

*KaL

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος =)

μ'αρέσει γιατί γελάμε ♥

9/11/2009 μια κλασσική φθινοπωρινή μέρα. Όχι. Μία ξεχωριστή μέρα. Μία μέρα που πλισιαστίκαμε! Όλα ξεκίνησαν από μία πλάκα και όμως φτάσαμε ως εδώ από αυτό. Μου ανοίχτηκες και σου ανοίχτηκα. Σιγά-σιγά όσο περνούσε ο καιρός γίναμε αυτοκόλλητες. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο κοντά μου σε ένιωθα. Πόσα έχουμε περάσει? Πολλά! Και θα περάσουμε κι άλλα! Το ξέρω. Αυτό που έχουμε δεν είναι κάτι απλό και μικρό. Είναι κάτι μεγάλο και σημαντικό. Είσαι τόσο διαφορετική. Όμορφη, έξυπνη, καλή, ευαίσθητη, γλυκιά, κοινωνική, αστεία και τόσα άλλα! Ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου και με στηρίζεις, με προσέχεις, με νοιάζεσαι, με μαλώνεις, με κάνεις να γελώ, μου δίνεις μια ζεστή αγκαλιά, μ' αγαπάς και πάνω απ' όλα είσαι ΕΔΩ! Ευχαριστώ που με δέχεσαι όπως είμαι. Είσαι εδώ όταν σε χρειάζομαι. Να είσαι εδώ για να μπορώ να συνεχίσω. Να μπορώ να προχωράω στη διαδρομή της ζωής μαζί σου και να ξέρω ότι υπάρχει κάποια που αγαπώ και μ' αγαπά και που θα μου κρατάει το χέρι. Συγνώμη αν έχω κάνει οτιδήποτε που σε πείραξε. Ξέρω ότι έχω κάνει κάτι τέτοια και ζητάω συγγνώμη! Ζωή μου ♥ Δεν θέλω να σε χάσω για κανένα λόγο. Όλα αυτά τα ξέρεις :) απλά μία τέτοια μέρα δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Σε θέλω εδώ για να παίρνω δύναμη και να μπορώ να συνεχίσω. Να θυμάσαι τα όνειρα ΜΑΣ. Τα όνειρα μας είναι αυτά που μας ενώνουν! Θεσσαλονίκη ♥ Η 4αδα μας ♥ Θα βγουν αληθινά μόνο αν τα πιστέψουμε =) Σε χρειάζομαι δίπλα μου.
* Μια ζωή μαζί γιατί σ' αγαπώ και μ' αγαπάς.
* Να μείνεις εδώ να φτάσουμε ως το τέρμα. 
* Πετάω ψηλά μαζί σου γελάω μαζί σου περνάω ωραίες στιγμές...
* Ότι έγινα σ' εσένα τα χρωστάω!  
* Θα περάσουν κι άλλα χρόνια μικρή μου μπαλαρίνα ♥

φάτσα ΜΟΥ ♥

 Έχω την καλυτερότερη κολλητή του κόσμου όλου. Ευχαριστώ που μεγαλώνουμε μαζί ♥

Κράτα με μη μ' αφήσεις στιγμή! 

Εγώ και εσύ μαζί!  

  

Εγώ και εσύ ΜΑΖΙ♥

Να έχετε ένα όμορφο βράδυ φάτσες.

*KaL 

Εβδομάδα εξαφάνησης!

Η βδομάδα που πέρασε ήταν εξαντλητική!
Χάθηκα τελείως από όλους κ από όλα! Γιαγιά στο νοσοκομείο =/ Μαμά λείπει όλη μέρα για τρεχάματα =/ Αδερφή που θέλει την βοήθεια μου για τον μικρό ή που θέλει λίγη παρέα. Μπαμπάς για προεκλογικό αγώνα. Εγώ? Τρεχάματα. Σπίτι-εξωσχολικά-νοσοκομείο-σπίτι. Διάβασμα για τα αγγλικά. Πήγαινε χορό με τα πόδια γιατί κανείς δεν μπορεί να σε πάει. Μαγείρεψε γιατί η μαμά δεν προλαβαίνει. Μάζεψε το σπίτι γιατί επίσης η μαμά δεν προλαβαίνει. Τυχερός αυτός που θα με πάρει, κορίτσι για σπίτι xD Πφφφφ...λίγες ώρες ξεκούρασης κ προτιμώ να ακούσω λιγάκι μουσική κ να ξαπλώσω παρά να κάνω οτιδήποτε άλλο. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα Σάββατα και ξεφεύγουμε λιγάκι με την παρέα γιατί αλλιώς.....
Μια βδομάδα που δεν θέλω να ξαναπεράσω παρόμοια! Ευτυχώς πέρασε. Κυριακή σήμερα και αύριο δεν έχουμε σχολείο. Δεν θα εξαφανιστώ ξανά :)
Πολύ πρόχειρο και σύντομο αλλά ήθελα να δικαιολoγήσω την εξαφάνιση μου :)

...και πάλι πίσω λοιπόν.

Δεν γλιτώσατε φάτσες.

*KaL

Είμαι εδώ :)

   Μερικές φορές βλέπεις ότι κάποια άτομα χρειάζονται βοήθεια. Βλέπεις ότι δεν είναι καλά κ από ότι φαίνεται δεν τους βοηθάει κανείς. Θέλεις να τους βοηθήσεις εσύ, όμως δεν μπορείς αν δεν σ' αφήσουν οι ίδιοι. Έχεις όλη την καλή θέληση να τους ακούσεις, να τους συμβουλέψεις, να τους βγάλεις από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται. Το θέμα είναι θα σε αφήσουν εκείνοι? Θέλουν να πάρουν τη βοήθεια που τους προσφέρεις? Όλοι περνάμε φάσεις και δυσκολίες. Το θέμα είναι να σε βοηθήσει κάποιος....
  Θέλω να σε βοηθήσω μικρή μου! Θέλω να είσαι καλά! Αλήθεια...θέλω να σε δω να χαμογελάς και πάλι! Δεν μ' αρέσει ο τρόπος που έχεις βρει για να ξεσπάς. Δεν κάνει καλό στην υγεία σου. Σε παρακαλώ προσπάθησε να σταματήσεις αυτό που κάνεις στον εαυτό σου τώρα που είναι νωρίς. Θα σου βρω άλλη λύση στο υπόσχομαι! Μόνο εσύ θέλω να είσαι καλά κ θα κάνω ότι μπορώ! Να ξέρεις ότι θα είμαι εδώ για ό,τι μα ό,τι χρειαστείς! Ξέρω ότι μπορεί να μην το διαβάσεις...αλλά ήθελα να το γράψω!
  Δώσε την βοήθεια σου σ' εκείνους που τη χρειάζονται. Κάποια μέρα ίσως χρειαστείς την δική τους. :)

help!

Θα τα ξαναπούμε φάτσες.

*KaL

Όμορφο απόγευμα!

  Σήμερα, μία κλασσική φθινοπωρινή ημέρα αποφασίσαμε να πάμε για shopping therapy εγώ, η Στέλλα, η Μαρία, η Μαριέτα και η Μελίνα. Πρώτα κατέβηκαν στο κέντρο η Στέλλα, η Μαριέτα και η Μελίνα και μετά εγώ με την Μαρία. Όταν βρήκαμε τα κορίτσια είχαν ίδι μαζί τους 5-6 τσάντες με ψώνια και ακολούθησαν και άλλα φυσικά. Πιάσαμε στη σειρά τα μαγαζιά με ρούχα, πηγαίνοντας από τον ένα όροφο στον άλλο. Όλα μας άρεσαν και όλα θέλαμε να τα αγοράσουμε! Γυρίζοντας σα χαμένα λέγοντας βλακείες, χαζεύαμε τα ωραία παιδιά της πόλης και γελούσαμε με την Μαρία που δεν ήξερε τίποτα. Η ώρα είχε περάσει και τα μαγαζιά έκλειναν σιγά-σιγά οπότε έπρεπε κ εμείς να φύγουμε. Αποχαιρετήσαμε τα κορίτσια κ πίσω μείναμε εγώ και η Στέλλα. Μπαίνοντας στα μαγαζιά το οποία δεν προλάβαμε να μπούμε με τα υπόλοιπα κορίτσια, χαζεύοντας ρούχα με τσουχτερές τιμές, ανεβαίνοντας και πάλι από τον ένα όροφο στο άλλο, τριγυρίζοντας και πάλι στους δρόμους σα χαμένα. Τελικά ψώνισα κ εγώ που μέχρι τότε δεν είχα πάρει κάτι(πρωτότυπο). Η ώρα είχε περάσει και πήγε κάθε κατεργάρης στο πάγκο του.
  Είχα καιρό να κάνω κάτι τέτοιο. Να βγω με τα κορίτσια και να πάμε για ψώνια. Να πω τη γνώμη μου στα ρούχα που δοκίμασαν. Να περάσω καλά ψωνίζοντας. Να γελάσω με τις βλακείες που κάναμε. Είχα πάρα πολύ καιρό να το κάνω αυτό και ήταν τόσο όμορφα. Μου είχε λείψει πραγματικά. Την επόμενη φορά θα κανονίσουμε να είμαστε όλες μαζί! =) Σας αγαπώ κοριτσάρες όλες! <3

  Εκτός από τα ψώνια όμως είδα και ένα πολύ σημαντικό άτομο της ζωής μου. Την Χριστίνα μου<3. Στην αγκαλιά σου νιώθω ασφάλεια:$ Μη μ' αφήσεις να φύγω από εκεί. Έχεις μπει στη καθημερινότητα μου^^ Και αρχίζει να μ' αρέσει ;) σ' αγαπώ!




Ήταν ένα όμορφο απόγευμα :)

Να έχετε ένα όμορφο βράδυ φάτσες.

*KaL

Μυρίζει φθινόπωρο!

   Το φθινόπωρο είναι μία από τις τέσσερις εποχές του χρόνου και κατά τη γνώμη μου η πιο περίεργη. Τα φυλλοβόλα δέντρα χάνουν το φύλλωμά τους, τα χρώματα στη φύση είναι διαφορετικά και ξεκινούν οι πρώτες βροχές και τα σχολεία. Φέτος έβρεξε πρώτη φορά στη 1 Σεπτεμβρίου και από εκεί και μετά ο καιρός έχει τρελαθεί. Τη μία έχει ήλιο, την άλλη βρέχει, τη μία σκάμε από τη ζέστη κ θέλουμε να τα βγάλουμε όλα, την άλλη κρυώνουμε και δε μας φτάνει η ζακέτα. Δεν ξέρεις πως να ντυθείς! Παρ' όλα αυτά αυτή η εποχή μ' αρέσει. Ο ουρανός κάθε μέρα έχει κ άλλη μορφή. Μ' αρέσει όταν βρέχει να μην είμαι κάτω από υπόστεγο. Θέλω να βγω και να γίνω λούτσα! Δεν με νοιάζει αν χαλάσουν τα μαλλιά μου ούτε αν με λένε τρελή. Απλά μ' αρέσει. Έχεις παρατηρήσει ποτέ τους χοχλιούς? Μετά από τη βροχή βγαίνουν για βόλτα. Μικρά και μεγάλα χοχλιδάκια σέρνονται απολαμβάνοντας το βρεγμένο έδαφος^.^ Μετά από κάθε βροχή, εκτός από τους χοχλιούς, βγαίνει κ το ουράνιο τόξο. Αυτή η απέραντη καμπύλη γραμμή με τα τόσα χρώματα! Κόκκινο Πορτοκαλί Κίτρινο Πράσινο Γαλάζιο Μπλε Μοβ. Πια φάτσα θα το δει κ δεν θα χαμογελάσει? Λένε πως εκεί που αρχίζει το ουράνιο τόξο υπάρχει χρυσός. Λες να το βρουν κάποια μέρα? Ίσως....:)

 

♥

Αυτή η εποχή είναι τόσο διαφορετική!

Απολαμβάνοντας τη βροχή♥

Ανάμεσα στα γκρι σύννεφα..ο γαλάζιος ουρανός ♥

  Ανυπομονώ να ξαναβρέξει :) Να βγω στη βροχή.Να χοροπηδήσω πάνω στο νερό κάνοντας τα παπούτσια μου άχρηστα. Να γίνω παπάκι. Να ακούσω τη μαμά μου να φωνάζει που έχω βραχεί. Να γυρίσω σπίτι και να χωθώ στο κρεβατάκι μου για να μην κρυώνω. Να ενώσω τα χέρια μου και να φύσηξω μέσα για να τα ζεστάνω. Να χαθώ μέσα στην αγκαλιά του για να μην κρυώνω. Να δω τον ουρανό να αλλάζει ξανά!

 Περιμένοντας για τη επόμενη βροχή.... ♥

*λιγάκι πρόχειρο=/

Να έχετε όμορφη Κυριακή φάτσες.

*KaL

 

Πάμεεεε!

Εκεί μέσα ήθελα να είμαι!

   Το Αερόστατο είναι ένα πτητικό μέσο, (πτητική μηχανή), ελαφρύτερο από τον αέρα, που αιωρείται χάρη στην αεροστατική άνωση. Αποτελείται από δύο κύρια μέρη: τη λέμβο ή γόνδολα (που λέγεται και «καλάθι») και είναι ο χώρος όπου βρίσκονται οι επιβάτες - αεροναύτες ή/και τα όργανα και τυχόν άλλο φορτίο, και από ένα μεγάλο σάκο, (μπαλόνι), που ονομάζεται "αεροστατική σφαίρα" και γεμίζει με ζεστό αέρα ή κάποιο ελαφρύτερο του αέρα αέριο, (π.χ. υδρογόνο, ήλιο, φωταέριο κλπ). Η πρώτη πετυχημένη πτήση με αερόστατο έγινε από τους Αδελφούς Μονγκολφιέ, και η πρώτη επανδρωμένη από τους Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ και Φρανσουά Λωραίν στις 21 Νοεμβρίου 1783 στο Παρίσι, όπου και απετέλεσε το "γενέθλιον" της αεροπλοΐας ή αεροναυτιλίας.

   Εκεί μέσα θα ήθελα να είμαι λοιπόν! Σ' ένα αερόστατο! Να φεύγω για το άγνωστο. Να φύγω από αυτόν τον κόσμο που όλοι κοιτούν την πάρτη τους. Τι είναι καλό για τους εαυτούς τους! Πώς θα φάνε ο ένας την σάρκα του άλλου. Πώς θα καταστρέψει ο ένας την ευτυχία του άλλου. Πώς θα καταφέρουν να δουν τον άλλο να διαλύεται! Όλοι ασχολούνται με το τι κάνει ο άλλος. Πώς ντύνεται, πώς περπατάει, με ποιον τα έχει, με ποιους κάνει παρέα, πώς είναι εξωτερικά, πώς μιλάει, τι κάνει στη ζωή του γενικά. Ένας κόσμος κακός, ύπουλος, πονηρός. Μία κοινωνία που οι λέξεις "συγγνώμη" και "ευχαριστώ" έχουν εξαφανιστεί και όταν ζητάς βοήθεια κανείς δεν ανταποκρίνεται. Προχωράς και σε κοιτούν με μισό μάτι λες και τους έχεις σκοτώσει μάνα ή πατέρα. Η ζήλια κ η κακία κυριαρχεί παντού! Όχι! Ξέρεις κάτι? Δεν έχεις τίποτα παραπάνω από μένα. Δεν έχω τίποτα παραπάνω από σένα. Αυτά που έχω μου φτάνουν για να είμαι χαρούμενη κ ευτυχισμένη. Αντί λοιπόν να κοιτάς τι κάνω εγώ ή ο οποιοσδήποτε άλλος...γιατί δεν ασχολείσαι με τα δικά σου πράγματα. Εκείνα που σε κάνουν ευτυχισμένο? Με τα άτομα που σε βοηθούν να περνάς καλά? Τι θα έλεγες για μία προσπάθεια? :)

  Κάποια μέρα θα μπω στο δικό μου αερόστατο! Μέχρι τότε όμως συνεχίζω να ονειρεύομαι....

Ζωγράφισα με γράμματα

όλα τα χρώματα της γης

κι  έπλασα έναν κόσμο

με λέξεις, όνειρα κι επιθυμίες.

Σε προσκάλεσα να ζήσουμε εκεί

και να κοιτάζουμε τη θάλασσα,

τον ουρανό, τους γλάρους

και κανείς να μην υπάρχει άλλος

 στον κόσμο μας

παρεκτός οι φίλοι μας.

Ένα κόσμο που να τον αντιλαμβάνονται

μόνο όσοι αγαπάμε.

Ένας κόσμος σα νησί που ταξιδεύει

στην απεραντοσύνη του χρόνου

ένας κόσμος δίχως θάνατο

δίχως χθες και αύριο

ένας κόσμος του παρόντος.

Μοιράστηκα τα όνειρά μου μαζί σου

και γέλασες

αυτά είναι παιδιάστικες φαντασίες

και ποιητικές ουτοπίες,

μου είπες,

αλλά δέχτηκες.

Από τότε κάθε νύχτα

μου τραβάς τα σκεπάσματα

αποκαλύπτοντας το γυμνό μου σώμα.

                            Πάν Καρτσωνάκης

 Καλό ταξίδι φάτσες^-^

*KaL

Αδιέξοδο =/

Η ζωή είναι μία διαδρομή...Μία διαδρομή που εσύ αποφασίζεις που θα πας, διότι εσύ κρατάς το τιμόνι!

Δεν οδηγάς μόνος. Πάντα κάποιος θα σε ακολουθεί ακόμα και αν εσύ δεν μπορείς να το δεις. Μέσα σε αυτή την διαδρομή θα συναντήσεις, θα μάθεις, θα περάσεις, θα ακούσεις, θα δεις, θα καταλάβεις, θα νιώσεις τόσα πολλά πράγματα. Δεν θα είναι μία ήσυχη πορεία όμως. Ο δρόμος θα είναι ανώμαλος και θα έχεις πολλές επιλογές για το προς τα πού να πας. Το θέμα είναι θα κάνεις τη σωστή επιλογή ή θα πέσεις σε αδιέξοδο? Αν κάνεις τη σωστή επιλογή, χαμογέλα και συνέχισε. Αν όμως βρεθείς σε αδιέξοδο πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις. Θα περιμένεις μήπως εκ θαύματος το αδιέξοδο σε βγάλει σε κάποιο δρόμο? Θα ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου για να σε βοηθήσει να βγεις από αυτό? Θα έχεις την δύναμη να βρεις το δρόμο και να βγεις μόνος σου από αυτό? Ότι και να κάνεις πάντως πρέπει να το σκεφτείς καλά! 

Αυτές τις μέρες, βρίσκομαι στο δικό μου αδιέξοδο. Ζήτησα βοήθεια για να βγω όμως κανείς δεν με βοήθησε όσο έπρεπε. Περιμένω για κάποιο θαύμα. Ίσως έχω τη δύναμη να βγω και μόνη μου. Έχω όμως και ένα πολύ σκληρό αντίπαλο! Την καρδιά μου! Η οποία ποτέ δεν μπορεί να κάνει αυτό που της ζητάω και δεν με βοηθάει. =/ "Μα όταν μιλάει η καρδιά σου πώς να πας εσύ αλλιώς και ο πιο σοφός μπροστά σ'αυτή φαίνεται χαζός" λέει ενα τραγούδι κ νομίζω πως έχει δίκιο. Είμαι σίγουρη ότι θα βγω από το αδιέξοδο μου είτε με βοήθεια, είτε όχι. Μπορεί να μου πάρει λίγο χρόνο ακόμα αλλά θα βγω!

Κράτα γερά το τιμόνι!

Ποτέ να μην ξεχνάς εκείνους που σε βοήθησαν σ'αυτή την διαδρομή και εκείνους που δε σε άφησαν να οδηγήσεις μόνος. ;)

*Λιονταράκι μου 8μηνών σήμερα :) <3

*Δεν ξεχνώ 2#

Καλά να περνάτε φάτσες.

*ΚαL

Λόγια καρδιάς...

Ίσως αυτό που κάνω, να γράψω ότι γραψω εδώ, να είναι μια μεγάλη βλακία. Θέλω όμως να τα βγάλω απο μέσα μου χωρίς να πρίζω τις φίλες μου, την Στέλλα, την Χριστίνα κ την Κάτια, οι οποίες ήταν δίπλα μου σε ΟΤΙ έγινε από τις 12.06.2010 και μετά με τον Ε*. Με στίριξαν, χάρηκαν, με συμβούλεψαν, με ένιωσαν, με καταλαβαν, με πήραν αγκαλιά όταν τις χρειάστηκα, μου έδωσαν τον ώμο τους για να κλάψω, με άκουσαν...ήταν εκεί όποτε τις χρειαζόμουν και δεν παραπονέθηκαν που όλη την ώρα μιλούσα για εκείνον. Ευχαριστώ! Αν δεν είχα κ εσας ειλικρινά δεν ξερω...=/ αυτό δικό σας <3 με το γέλιο σας παίρνω δυναμη!

Κάπως έτσι συνεχίζω....Εσυ τώρα μικρέ Ε*. 12.06.2010 Θυμάσαι? Μου έκανες παρέα γιατί ήμουν μόνη μου. Σε παριγώρισα απο χωρισμό θυμάσαι? Έκανα τον καραγκιόζη για να πάρω ενα χαμόγελο σου. Μόνο ένα. Νομίζω πως τα κατάφερα. Ανταλλαγή κινητών κ το ταξίδι ξεκινά. Η επόμενη μέρα με βρήκε κολλημένη στο κινητό με αυτό το "τακα τουκα" απο τα πλήκτρα καθώς πληκτρολογούσα μηνυμα με αποστολέα εσενα, να εκνευρίζει την γιαγια μου. Στέλναμε ολη μέρα κυριολεκτικα! Καταβάθος έλεγα οτι μου έιχες γίνει τσιμπούρι αλλά μ'αρεσε :) Βλέπαμε μουντιάλ θυμάσαι? Σχολιάζαμε τα ονοματα των παιχτών, τον διαιτητη τα γκολ. Μεγάλες στιγμές :') Μιλούσαμε ατελίωτες ώρες στο μσν αναλίωντας διάφορα. Ένα βράδυ μιλούσαμε για τα όνειρα μας. Είχα αρχίσει να σε μαθαίνω σιγα-σιγα και όχι μόνο να σε μαθαίνω αλλά και να σε ερωτεύομαι. Το άκουγα κάθε μέρα (L) και θυμώμουν τα μάτια σου. Αυτά τα υπέροχα γαλάζια μάτια :') 07.07.2010 θυμάσαι? Το ταξίδι συνεχίστηκε μαζι σου προς το όνειρο. Ένα όνειρο που κάθε μέρα νόμιζα οτι θα ξυπνήσω κ θα έχεις φύγει. Οτι όλα ήταν στη φαντασία μου κ όμως κάθε μέρα ήσουν εκει. Να μου λες μια καλή κουβέντα, ένα καλημέρα, ένα καληνύχτα, να ρωτάς τι κάνω, να μου λες πως μ'αγαπάς κ εγώ να ανεβαίνω εκεί που δεν είχα ανέβει μέχρι τώρα, στον 7ο ουρανό! Εκεί με πήγαινες :) Όμορφα βράδια μαζί σου...αφιερώνοντας τραγούδια ο ένας στον άλλο, κάνοντας όνειρα για συγκατοίκιση, γελόντας, πιράζοντας ο ένας τον άλλο και τόσα άλλα. Αυτό το τραγούδι δεν πρόκειται να το ξεχάσω ΠΟΤΕ! Μου το είχες στείλει θυμάσαι? :') ....07.08.2010 θυμάσαι? 1 μήνας μαζί κ εμείς κάναμε βόλτες στα Χανιά! Αυτό και αν ήταν όνειρο...!Εκείνη η αγκαλιά στα κτελ λίγο πριν φύγεις :') Αξέχαστη! (.....) Δεν μπορούσες να με καταλάβεις μερικές φορες...ήταν καλοκαίρι κ πήγαινα διακοπές τα σαββατοκύριακα με αποτέλεσμα να μην βλεπόμαστε πολυ συχνά, ήταν ένα πρόβλημα. Ακολούθησαν κ άλλα,δυστυχώς! Δεν μπορούσα όμως να σου πω τίποτα ακόμα κ αν μερικές μέρες με σκότωνες έτσι όπως μου μιλούσες! Ξεσπούσες πάνω μου αλλά να σου μιλούσω να σου έλεγα τι? "Γιατί μου μιλάς ετσι?""Γιατί μου φέρεσαι έτσι?" ήξερα ότι θα τα έκανα χειρότερα. Ήθελα να είμασταν μαζί...αυτό μόνο. Ήθελα να σε έβλεπα χαρούμενο κ μέχρι ένα σημείο τα κατάφερνα. Προσπαθούσαμε να μην τελειώσει αυτό που είχαμε αλλά τις τελευταίες μέρες προσπαθούσα μόνη μου. Έφτασε εκέινη η μέρα που άρχισες να μου λες κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν καθόλου. Παρόλα αυτά δεν έδωσα πολύ σημασία γιατί ήξερα ότι μ'αγαπούσες. Ήθελα τόσο πολύ να σε δω εκείνη την μέρα σε είχα τόσο πού αναγκη, κάτι που δεν ήξερες, εσύ όμως έκανες σαν να μην υπήρχα. Ήμασταν τόσο κοντά κ ταυτόχρονα τόσο μακριά ο ένας από τον άλλο εκέινη την ημέρα. Και ήρθε το βράδυ....το όνειρο τελείωσε εκεί....μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή *kallia akou m einai kltr etsi esena pou se agpaw pio plu apo ola na eisai makria* κάπως έτσι να τελείωνει όλο αυτό που είχαμε. Ξέρω το έκανες για το καλό μου, ξέρω επείδή μ'αγαπας...Θα σε στίριζα...θα μου μιλούσες κ θα ήμουν εκεί...θα σε βοηθούσα...ήθελα σ αυτή τι δυσκολη στιγμή να ήμουν δίπλα σου! Να είμαι μαζί σου. Μαζί σου ήμουν ευτυχισμένη! Όπως κ να ήμασταν. Σ'αγάπησα κ δεν αλλάζει αυτό! Δεν με ένοιαζε τι έλεγαν οι άλλοι! Εφτασε η μέρα που έφευγες κ ήρθα στο αεροδρόμιο για να σου πω "καλό ταξίδι"(μια τρέλα μου). Πόσο χαιρόμουν που πήγαινες Γερμανία το ήθελες πολύ :). Μη μου δίνεις ψέυτικες ελπίδες σε παρακαλώ...δείξτο μου ξεκάθαρα. Μικρέ Ε* γιατί είμαστε έτσι? Γιατί μας το κάνεις αυτό? Γιατί να αγαπιόμαστε κ να φοβάσαι τόσο? Γ-Ι-Α-Τ-Ι ? Μικρέ Ε* σ'αγαπαω ακόμα! Πάντα ένα σημείο του μυαλού μου είναι κοντά σου....

*KaL

Έλα λοιπόν, λιγάκι ακόμα χαμογέλα! =)

   Ναι το λέω συχνά όμως δεν το λέω άσκοπα έτσι επειδή μ' αρέσει η φράση. Το λέω επειδή μ' αρέσει η πράξη! Το πρώτο που θα παρατηρήσω σ' ένα άνθρωπο είναι το χαμόγελό του, γιατί ίσως τον καταφέρω να μου χαρίσει ένα. Φορούσα δυόμιση χρόνια σιδεράκια για να έχω ένα όμορφο χαμόγελο και όταν επιτέλους τα έβγαλα είπα ότι δεν θα αφήσω κανένα να με κάνει να το χάσω! Ξέρεις πόσα μπορείς να πετύχεις μ' ένα  χαμόγελο? Πίστεψέ με πάρα πολλά! 

   Σχετικά με τα άτομα που σε αγαπούν να θυμάσαι ότι ένα χαμόγελο σου είναι η ανταμοιβή τους για όλα αυτά που κάνουν καθημερινά για εσένα. Που είναι δίπλα σου για να σε στηρίζουν, για να χαίρονται όταν είσαι χαρούμενος, να σε βοηθάνε στις δύσκολες στιγμές, να προσπαθούν να σε ανεβάσουν όσο πιο ψηλά μπορούν όταν είσαι down και άλλα πολλά που μόνο εσύ και εκείνοι ξέρουν. Το χαμόγελο σου τους δείχνει ότι αυτά που κάνουν δεν πάνε χαμένα. Σε βλέπουν χαρούμενο και αυτό τους αρκεί. Νομίζω πως και για σένα ισχύει το ίδιο. Χαίρεσαι όταν καταφέρεις τον άλλο με κάτι που έκανες ή κάτι που είπες να γελάσει.

   Σχετικά με τα άτομα που θέλουν να σε βλέπουν να γίνεσαι όλο και πιο πολύ χάλια, ένα χαμόγελο σου τους χαλάει τον εγωισμό. Η χαρά σου τους κάνει να σκυλιάζουν. Μερικές φορές το βλέπεις από το βλέμμα που παίρνουν όταν σε κρυφοκοιτούν, ενώ εσύ γελάς.

   Μια μέρα μια φίλη μου ήταν πολύ χάλια για σοβαρό λόγο. Όταν την είδα της είπα <<Χαμογέλα λιγάκι.>> η απάντηση της με εντυπωσίασε και με τάπωσε <<Θα αλλάξει κάτι?>>. Θα άλλαζε για μένα. Θα ήξερα πως κατάφερα να σου κλέψω ένα χαμόγελο αλλά δεν θα το εννοούσες οπότε...=/ Θα έβλεπα να λάμπει αυτό το προσωπάκι έστω και αν η λάμψη ήταν ψεύτικη. Σ' αυτή την ερώτηση δυστυχώς δεν υπήρχε απάντηση.

   Και για να τελειώσω...να θυμάσαι ότι κάποιος είναι ερωτευμένος με το χαμόγελο σου! Εγώ θέλω να χαμογελάς συχνά. Δείξε αυτά τα δοντάκια =) Δείξε στα άτομα που είναι γύρω σου ότι σε κάνουν χαρούμενο και σε γεμίζουν ευτυχία. Είναι σημαντικό για εκείνους. Και αν δεις ότι κάποιος έχει ανάγκη από ένα χαμόγελο...χάρισε του το δικό σου!       

*Χ Α Μ Ο Γ Ε Λ Α  ΦΑΤΣΑ^.^  

να σε βλέπω χαμογελάς!

Μουσικούλα (Υ)  

Μουσικούλα Νο2 =)   

 

Όταν χαμογελάς λάμπει η φύση
κι ο ήλιος φαίνεται μπρος σου θαμπός,
μπροστά σου κάθε αστέρι έχει σβήσει
και τα μάτια σου ζηλεύει κάθε φως!

Όταν χαμογελάς, γλυκό αγέρι
τυλίγει και δροσίζει την καρδιά,
μες στο λιοπύρι και στο καλοκαίρι,
της άνοιξης φοράς τη μυρωδιά!

Μ' ένα χαμόγελο ολόκληρος αλλάζεις
και γίνεσαι γαλάζια εκκλησιά
κι ενώ είναι στιγμές που με τρομάζεις,
σβήνουν τα χείλη σου απ' το χάρτη τα νησιά!

Έλα λοιπόν, λιγάκι ακόμα χαμογέλα!
Γίνε ένα πλάσμ' αλλιώτικο κι εξωτικό!
Και μάθε πως μες στης ζωής την τρέλλα,
ένα χαμόγελο είναι το γιατρικό!

 

Στις δικιές μου φάτσες^^

Με ένα γλυκό χαμόγελο.

*KaL

Στη ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι'αυτό που είσαι χωρίς όρους.

Ένας ιδιοκτήτης pet-shop στην Αυστρία, είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημα του, που έγραψε: ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΟΥΤΑΒΙΑ.

Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας: <<Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι; >>

Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30 έως 50 δολάρια.

Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε: <<Δυστυχώς έχω μόνο 2 δολάρια, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια;>>

Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.

Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια. Το ένα από αυτά κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια. Τότε ο μικρός ρώτησε: <<Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει;>>

Ο ιδιοκτήτης εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή.

Ο μικρός ενθουσιασμένος είπε στο μαγαζάτορα: << Θέλω να το αγοράσω!>> του φώναξε αποφασιστικά. Ο άντρας γέλασε και είπε: <<Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι. Αλλά αν επιμένεις μπορώ να στο χαρίσω>>...

Ο μικρός ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος του στον ιδιοκτήτη του pet shop, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.

Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε: <<Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δε θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά...>>.

Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.

<<Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του... επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει...>>. Ο άντρας δάγκωσε τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει. Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε: <<Εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε έναν ιδιοκτήτη σαν εσένα>>.... Στη ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι' αυτό που είσαι χωρίς όρους. 

*Ιστορία από ένα περιοδικό.

τραγούδι με νόημα.

Καλό μήνα φάτσες^-^

Καληνύχτα σας.

*KaL

Μία περίεργη μέραα...

  Πρωινό ξύπνημα, πλύσιμο, ντύσιμο, φτιάξιμο, γαλατάκι^-^ για να γίνω μεγάλο παιδί, παπουτσάκιατσαντούλα μου και γρήγορο ξεκίνημα για το σχολείο γιατί είχα καθυστερήσει. Έτυχε δουλεία στους γονείς μου και έτσι θα έπρεπε να πάω με τα πόδια, κάθε πρωί με πηγαίνει ο μπαμπάκας το σχολείο είναι στο δρόμο του. Περπατώντας με τα ακουστικά στα αυτιά ακούγοντας την αγαπημένη μου μουσική και σέρνοντας τα πόδια μου από τη νύστα, παρατηρούσα πως είναι ένα πρωινό στο δρόμο. Παιδιά όλων των ηλικιών να πηγαίνουν στο σχολείο με την τσάντα γεμάτη από βιβλία, γονείς να κρατούν τα παιδιά από το χέρι για να τα συνοδεύσουν ως το σχολείο, μια γυναίκα που έχει βγάλει το σκύλο της για την πρωινή του βόλτα, εργαζόμενοι άνθρωποι με ταραγμένα πρόσωπα όταν συνειδητοποιούν ότι έχουν καθυστερήσει στη δουλειά, εκνευρισμένοι οδηγοί με την κίνηση που επικρατεί στη Λεωφόρο Κνωσού και με τους οδηγούς που δεν σταμάτησαν στο στοπ, παρέες που έχουν κάτσει για να πάρουν το πρωινό τους καφέ, γυναίκες που περιμένουν το λεωφορείο για να πάνε στη δουλειά, γάτες και σκυλάκια να παίζουν. Ο ουρανός έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και αυτός ο αέρας ότι πρέπει για να μου χαλάσει τα μαλλιά και για να ακούσω τον ήχο από τα φύλλα του δέντρου. την
  Φτάνοντας στο σχολείο περιμένω να δω πώς θα εξελιχθεί η μέρα μου μέχρι το ρολόι να δείξει 2 ακριβώς κ να χτυπήσει το κουδούνι για να σχολάσω :)
Έχει έρθει η τελευταία ώρα που για κακή μου τύχη έχω αρχαία. Η ώρα δεν περνάει η άτιμη! Ώσπου ακούω εκείνο το μαγικό ήχο "νριιιιιιιιν". Παίρνω την τσάντα μου και ξεκινάω την διαδρομή προς το σπίτι.
  Στο δρόμο κ πάλι τα ακουστικά στα αυτιά...συναντώ ένα κοριτσάκι, αδερφή ενός φίλου μου, όμως δεν με θυμάται. Περπατάει για λίγο μαζί μου κ μετά από λίγο με ρωτάει "Είσαι ο σούπερ μαν?" (φορούσα την γνωστή μπλούζα του σούπερμαν από τα μπερσκα) "Ναι!" της απάντησα με χαμόγελο. "Γιατί?" με ρώτησε και έμεινα λίγο, "Γιατί πετάω" της απάντησα γελώντας. "Που πας?"με ρώτησε, "Σπίτι μου εσύ?" "Στο μπαμπά μου". Παραξενεύτηκα από την απάντηση και ρώτησα "Και πού είναι ο μπαμπάς σου?""Στην οικοδομή" αυτή η απάντηση με έβαλε σε σκέψεις. Ένας άνθρωπος δουλεύει στην οικοδομή για να μεγαλώσει 4 παιδία, το ένα από αυτά σπουδάζει στην Αθήνα, εντάξει οκ δεν είναι ο μόνος αλλά μου ήρθε κάπως. Μέχρι να φτάσω σπίτι σκεφτόμουν το κοριτσάκι, πόσο όμορφο ήταν κ αυτό το αθώο βλέμμα του.
 Φτάνοντας στο σπίτι ήταν το 7μιση μηνών ανηψάκι μου. Ο Μιχάλης μου. Το μόνο που ζητούσε ήταν η προσοχή μου και παιχνίδια, έτσι κ έγινε. Παίξαμε ώσπου ήρθε η ώρα να κοιμηθεί. Τον πήρα στην αγκαλιά μου κ του έβαλα στον υπολογιστή τον Gammy bear. Πόόόόόσο του αρέσει! Με αυτόν τον τρόπο αποκοιμήθηκε. Η ώρα είχε περάσει κ έπρεπε να ετοιμαστώ για το μάθημα χορού. Για διάβασμα δεν το συζητάμε. Λίγο πριν φύγω μαθαίνω ότι η γιαγιά μου είναι στο νοσοκομείο. Θα πήγαινα να την δω μετά το μάθημα.
  Η ώρα έχει πάει 7, μόλις έχω σχολάσει από το μάθημα και αρχίζω και πάλι το περπάτημα προς το Βενιζέλιο,μισή ώρα δρόμος. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Τι όμορφα που ήταν! Πάλι ακουστικά στα αυτιά...και πάλι αρχίζω να παρατηρώ. Παιδιά με τσάντες που επιστρέφουν από τα φροντιστήρια, άνθρωποι για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, οδηγοί που επιστρέφουν από δουλειές και άλλοι που όλο και κάπου θα έχουν να πάνε, άνθρωποι που περπατούν σκεπτικοί, καφενεία γεμάτα παρέες που έχουν στίσει πηγαδάκια, άντρες που σε μία γωνιά του δρόμου συζητάνε για ποδόσφαιρο, γυναίκες που συναντήθηκαν τυχαία κ έκατσαν να πουν μια κουβέντα, ένας μπαμπάς με το παιδάκι του που είναι όλο απορίες, η καθηγήτρια των αρχαίων σου να φωνάζει στον οδηγό που δεν είδε το στοπ κ χίλια δυο άλλα....
   Έφτασα στο νοσοκομείο. Προχωρώντας προς την παθολογική περνάς από την ογκολογική. Έριξα μια ματιά στα δωμάτια....Άνθρωποι που πολεμούν την αρρώστια τους κ δεν το βάζουν κάτω. Συγγενείς και φίλοι των ασθενών που στο βλέμμα τους είναι ζωγραφισμένη η αγωνία...Θα τα καταφέρει? Στο δωμάτιο που βρίσκετε η γιαγιά μου είναι μόνο άτομα 3ης ηλικίας. Στο διπλανό κρεβάτι μια γυναίκα 92 χρονών που έχει πάθει εγκεφαλικό και έχει μείνει παράλυτη από την μέση και κάτω. Η εικόνα λιγάκι τρομακτική. Μια γυναίκα όμως είναι εκεί και της κρατάει το χέρι συνέχεια.Με δυσκολία η γριούλα της λέει ότι όσο είναι εκείνη εκεί ξέρει ότι όλα θα πάνε καλά. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα κ έτσι βγαίνω από το δωμάτιο. Ρώτησα όμως τη γιαγιά μου τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στις δύο γυναίκες. Η απάντηση ήταν σχέση νύφης-πεθεράς. Ομολογώ ότι σοκαρίστικα. Πρώτη φορά έβλεπα έτσι να είναι νύφη με πεθερά, θα μου πεις είναι η κατάσταση αλλά δεν πιστεύω ότι είναι μόνο αυτό.
Τώρα είμαι εδώ στο σπίτι και ήθελα απλά να μοιραστώ αυτή την κουραστική μέρα μαζί σας.
Ίσως το άρθρο αυτό είναι μεγάλο κ κουραστικό...αλλά ήθελα κάπου να μοιραστώ αυτή τη μέρα. :)

Συγγνώμη για τυχών λάθη.

Να χαμογελάτε φάτσες^^

Καληνύχτα σας.

*KaL

Welcome :)

Καλώς ήρθα λοιπόν!

Έκανα blog γιατί εδώ θα μπορώ να γράφω διάφορα, πράγματα που με απασχολούν, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου, τα περίεργα που μου συμβαίνουν(δεν είναι λίγα). Είναι ένας καλός τρόπος έκφρασης για μένα. Τα βγάζω από μέσα μου που λένε. Δεν είμαι συγγραφέας και ούτε είμαι καλή στην έκθεση γι' αυτό δεν υπόσχομαι τα τέλεια άρθρα. Θα βάλω όμως τα δυνατά μου! Τώρα με τα σχολεία ίσως δεν καταφέρω να γράφω κ πολύ συχνά. Αλλά θα βρίσκω χρόνο. Αν δείτε κανένα ορθογραφικό μη παρεξηγήσετε ποτέ μου δεν χώνεψα την ορθογραφία! Αυτάάάάά....=]

Α! και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε!

Φιλιά φάτσες^^

* KaL